Οι Άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας, ήταν κι αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! Η εξαφάνιση του μικρού Δαυίδ αναστάτωσε ολόκληρο το χωριό. Μέσα στην αγωνία τους ήξεραν όλοι πως ένα παιδί τριών χρονών μονάχο του δε φεύγει, δε χάνεται από προσώπου γης. Έτσι βγάλανε το συμπέρασμα πως κάποιος το είχε πάρει τη νύχτα εκείνη. Κι αλήθεια, άδικο δεν είχαν… Η πρώτη ιστορία αναφέρεται στα παιδικά χρόνια του Οσίου και μας μεταφέρει στις αρχές του 16ου αιώνα, όταν ο μικρός Δαυίδ, γιος ενός ενάρετου ιερέα από την Λοκρίδα εξαφανίζεται. Οι γονείς του και οι άλλοι χωρικοί ψάχνουν κάθε γωνιά της γύρω περιοχής, ώσπου μετά από έξη ημέρες ανακαλύπτουν τον μικρό Δαυίδ σε ένα ξωκκλήσι καθισμένο σε στάση προσευχής εμπρός στο τέμπλο κάτω ακριβώς από την εικόνα του Τιμίου Προδρόμου. Το παιδί αποκαλύπτει ότι έφτασε εκεί μετά από κάλεσμα του ίδιου του Αγίου. Το περιστατικό αυτό έγινε αφορμή να αποκαλείται στη συνέχεια ο Οσιος Δαυίδ ως , <το παιδί του Προδρόμου>. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου που έχει τίτλο ¨<Στο πέρασμα των χρόνων> εξιστορεί εν συντομία τον βίο του Αγίου από τα παιδικά του χρόνια μέχρι την κουρά του, την αναγόρευση του σε ηγούμενο της Μονής Βαρνάκοβας, τον ξυλοδαρμό του από τους Αγαρηνούς, την εγκατάστασή του στην Εύβοια και την ανέγερση του ομώνυμου μοναστηριού που αποτελεί ένα από τα σύγχρονα πνευματικά κέντρα της ορθοδοξίας. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος αναφέρονται περιστατικά από την ζωή του με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει ο Κωνσταντίνος Δημητρέλος. Οι ζωγραφιές του είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένες, γεμάτες χρώμα, ατμόσφαιρα φως. Το αποτέλεσμα είναι έξοχο και θα συγκινήσει μικρούς και μεγάλους.